W naszej parafii funkcjonują dwa kościoły: parafialny w Wysokim Kościele

i filialny w Piotrkowiczkach.


1. Świątynia pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny

w Wysokim Kościele


Po raz pierwszy nazwę Wysoki Kościół wzmiankuje się w 1296 roku. Dowodem na istnienie osady jest notka Hermana Neulinga: W 1296 roku, krótko przed 24 sierpnia, biskup Jan z Wrocławia w czasie podróży z Nysy do Trzebnicy, wraz ze świtą, w okolicy Wysokiego Kościoła, został napadnięty, obrabowany i nawet sam zraniony. Owym biskupem był Jan III Romka, piastujący swój urząd w latach 1292 – 1301.

W 1335 roku występuje Wysoki Kościół jako Alta Ecclesia z wymienieniem kościoła parafialnego (stwierdza to niejaki Otto Schulke). To koloniści niemieccy zbudowali na wysokim wzgórzu kościół. Od tej świątyni otrzymała osada swoją nazwę. Była to świątynia drewniana, z której wyposażenia nic się nie zachowało.

W roku 1698 postawiono wieżę. W 1714 roku wybudowano nowy kościół, a ściślej mówiąc dobudowano nowy, drewniany korpus do wspomnianej wieży. Pod koniec XVIII wieku wieżę wyremontowano. Była ona wykonana z muru pruskiego i zwieńczona hełmem w kształcie cebuli. W 1794 roku ufundowano dzwon, a w kościele zbudowano ambonowy ołtarz (charakterystyczny dla świątyń protestanckich) z wejściem od zakrystii. W 1828 roku zbudowano nowy kościół z cegły na planie prostokąta z kwadratowa zakrystią na osi od wschodu, a od strony zachodniej postawiono w 1890 roku wieżę.

Kościół jest jednonawowy bez wydzielonego prezbiterium, kryty sufitem z fasadą. D0 1964 roku w kościele były galerie i balkony. W 1834 roku kościół otrzymał nowe organy. Obecny instrument wykonała firma Schlag ze Świdnicy w 1890 roku. W 1816 roku wybudowano obok kościoła nową plebanię. Wokół kościoła był dawniej cmentarz. W 1896 roku założono nowy cmentarz, położony na północny zachód od kościoła.

Świątynia w Wysokim Kościele stała się w 1540 roku zborem protestanckim i taki stan rzeczy trwał do 1945 roku. Po wojnie niemiecki proboszcz z Kryniczna, ks. Józef Gottschalk, pobłogosławił ewangelicką świątynię (ale nie w sensie dedykacji – kościół nie jest poświęcony) i rozpoczęto sprawować w nim kult katolicki.

W 1964 roku przeprowadzono gruntowny remont kościoła, dostosowując go do aktualnych potrzeb. Postawiono główny ołtarz fornierowany, wykonany według projektu inżyniera Krzywobłockiego, oraz dębową ambonę i balustradę; w 1968 roku dębowe ławki, a w 1969 roku nowe konfesjonały.

W pobliżu kościoła parafialnego stoi kaplica grobowa rodziny von Schulze z 1801 roku, grota Matki Bożej z Lourdes z 1993 roku, kaplica cmentarna rodziny von Löbbecke oraz nowy cmentarz z 1981 roku, na którym w dniu 5 października 1994 roku pochowano ks. Ryszarda Labego SDS (1940-1994), proboszcza parafii w latach 1989-1994.


2. Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Piotrkowiczkach



Kościół został wzniesiony z cegły w XIV wieku. Był przebudowany w XVIII wieku i restaurowany w 1936 roku. Jest to świątynia jednonawowa z drewnianą amboną z XVII wieku i drewnianym ołtarzem z XIX wieku. W 1800 roku zainstalowano w świątyni klasycystyczny drewniany prospekt organowy. Stojąca obok kościoła w Piotrkowiczkach drewniana dzwonnica z czterospadowym dachem krytym gontami, została wzniesiona w XVII wieku. Pierwotnie miała dwa dzwony, obecnie jeden. W 1985 roku walącą się dzwonnicę rozebrano i po założeniu betonowego fundamentu wzniesiono nową.

Dla kościoła w Piotrkowiczkach w 1970 roku Jan Molga wykonał nowy obraz Serca Jezusowego.

Powyższe wiadomości zostały zaczerpnięte z planszy opowiadającej dzieje parafii (która wisiała w gablotce przed kościołem – niestety nie znamy jej autora) oraz pracy magisterskiej obronionej na PWT we Wrocławiu przez ks. Ireneusza Czecha SDS pt. Duszpasterstwo na terytorium objętym przez obecną parafię Wysoki Kościół w latach 1945-1994 (Wrocław 1997). Egzemplarz pracy dostępny w kancelarii na plebanii.